Η ΜΕΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ

To read this post in English click here


Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε τις ανάγκες μιας ομάδας στην φάση της μεταγωνιστικής περιόδου. Το κύριο σύνθημα που διέπει σε αυτές τις προπονήσεις είναι “βελτίωση όλων των ατομικών χαρακτηριστικών του αθλητή”, κυρίως βελτίωση στις αδυναμίες του αθλητή. Άλλωστε είναι η μοναδική περίοδος όπου ο παίχτης έχει τον χρόνο να δουλέψει πάνω στις ανάγκες του χωρίς τον φόβο του “πιασίματος” από τα βάρη ή τις ταχύτητες, ή η όποια αλλαγή τεχνικής να του στοιχίσει στην απόδοση του διότι πλέον η απόδοσή του δεν είναι το ζητούμενο καθότι δεν υπάρχουν επίσημες αγωνιστικές υποχρεώσεις.
Άραγε αυτή η φιλοσοφία που εφαρμόζουμε στις ομάδες μας και στους παίχτες μας, έχει εφαρμογή και στους ίδιους τους προπονητές; Κατά την ταπεινή μου γνώμη φυσικά και έχει, και είναι μάλιστα επιβεβλημένη. Ανεξάρτητα από το επίπεδο το οποίο βρίσκεται (ή καλύτερα προπονεί) ο καθένας μας, αυτή είναι η μοναδική περίοδος (μαζί με την περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών) κατά την οποία μπορούμε να ταράξουμε τα λιμνάζοντα νερά των γνώσεων μας και να ανακινήσουμε ή να δημιουργήσουμε νέες σκέψεις, νεες φιλοσοφίες. Κακά τα ψέματα, το άθλημά μας παρουσιάζει τουλάχιστον κάθε δυο χρόνια, νέες τάσεις, νέες τακτικές, ή επαναφέρει παλαιές ξεχασμένες εικόνες οι οποίες στους παλαιότερους να είναι γνωστές αλλά στις νέες φουρνιές παιχτών εντελώς άγνωστες. Αν παραμείνουμε αμέτοχοι στην παρακολούθηση αυτών των νέων τάσεων, στην ουσία οπισθοδρομούμε  ενώ την ίδια ώρα προσπαθούμε να εμφυσήσουμε μια φιλοσοφία προόδου στους παίχτες μας που έρχεται σε αντίθεση με τις δικές μας πράξεις.
Έτσι όπως στον παίχτη μας προσπαθούμε να του βελτιώσουμε τις αδυναμίες του οι οποίες μπορεί να είναι είτε σωματικές με την παράλληλη προπόνηση σε γυμναστήριο, είτε σε θέματα τεχνικής σε διάφορα είδη σουτ ή ντρίπλας ή πάσας  είτε συνδυασμός και των δύο με αύξηση της ταχύτητας στην τελειοποιημένη τεχνική του, κάπως ανάλογα είναι τα πράγματα και στην βελτίωση των στοιχείων ή αρετών που πρέπει να διέπουν έναν προπονητή. Με μια γρήγορη σκέψη νομίζω ότι κάποια από αυτά τα στοιχεία-αρετές είναι τα εξής:
-Ασκήσεις και τρόπος προπόνησης
-Συστήματα και τρόπος παιχνιδιού
-Coaching
-Ηγετική παρουσία
-Άριστη επικοινωνία
-Εκμοντερνισμός της δουλειάς γενικότερα αλλά και ειδικότερα
και σαφώς πάρα πολλά ακόμα τα οποία δεν μου έρχονται στο νου αυτή τη στιγμή. Κι εδώ έρχεται το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να κάνει ο καθένας μας στον εαυτό του. Πού είμαι καλός; που χρειάζεται να βελτιωθώ; Πως θα βελτιωθώ; Νομίζω πως η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολη. Ζούμε στην εποχή της πληροφορικής και της εύκολης πληροφορίας. Υπάρχουν αρκετές ιστοσελίδες μέσα στις οποίες μπορούμε να βρούμε κάτι νέο  Τα σεμινάρια σε αυτή την περίοδο φιλοξενούν τους καλύτερους προπονητές οι οποίοι άπλετα μοιράζουν τις γνώσεις τους. Ασκήσεις, συστήματα, φιλοσοφία παιχνιδιού, όλοι εξωτερικεύουν εμπειρίες και μοναδικές στιγμές που έζησαν. Για τους πιο ψαγμένους υπάρχουν και πολλά DVD από την άλλη άκρη του Ατλαντικού τα οποία πολύ εύκολα πλέον μπορούν να έρθουν σε λίγες μέρες στην πόρτα μας. Βέβαια τις εικόνες του coaching δεν μπορεί να τις αποτυπώσει ένα σεμινάριο. Αυτή η γνώση κερδίζεται μόνο με την παρακολούθηση της ομάδας. Διαλέξτε 2-3 προπονητές που σας κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Τώρα μέσω του ίντερνετ είναι σχετικά εύκολο να βρεις και να κατεβάσεις παιχνίδια ΝΒΑ ή κολεγιακού ακόμα κι αν σε κάποιες περιπτώσεις χρειαστείς με ένα πολύ μικρό ποσό να γίνεις συνδρομητής. Προσωπικά προτιμώ να παρακολουθώ παιχνίδια Ευρωλίγκας, March Madness στο κολεγιακό και τους τελευταίους γύρους των πλευ-οφς στο ΝΒΑ. Επίσης αρκετά από Ισπανικό και καμιά φορά Ιταλικό Ρωσικό και Τούρκικο πρωτάθλημα (ποτέ δεν παραλείπω το Ελληνικό). Αρκετά από αυτά τα παιχνίδια τα γράφω και τα παρακολουθώ στην μεταβατική περίοδο του προπονητή. Μου δείχνουν νέες κατευθύνσεις, μου γεννούν νέες ιδέες. Και όσο και αν φαίνεται περίεργο, η συχνή επικοινωνία με άλλους προπονητές είναι κάτι που επίσης προσφέρει πολλά. Βέβαια να μην λησμονούμε οτι στην περίοδο αυτή διεξάγονται και πολλοί σημαντικοί αγώνες κορυφαίου επιπέδου. Ολυμπιακοί, παγκόσμιοι, πανευρωπαϊκοί όλων των ηλικιών. Η παρακολούθησή τους επιβάλλεται  Γενικά πιστεύω πως η παρακολούθηση όλων των κατηγοριών επιβάλλεται  αλλά είμαι σίγουρος πως ο χρόνος δεν περισσεύει σε πολλούς, οπότε ας είναι τουλάχιστον τα παιχνίδια υψηλότερου επιπέδου (ή κατηγορίας) να παρακολουθούνται και να αναλύονται.
Είναι επίσης μεγάλη ευκαιρία μέσα σε αυτή την περίοδο κάποιοι προπονητές μη τόσο εξοικειωμένοι με την τεχνολογία, να προσπαθήσουν να εναρμονιστούν με την “πρόοδο των καιρών” έτσι ώστε να κάνουν την ζωή τους (δουλειά τους) πιο εύκολη. Άλλωστε αυτός είναι και ο σκοπός της τεχνολογίας.
Το σημαντικότερο όμως για έναν προπονητή πιστεύω είναι τα εσωτερικά του χαρίσματα. Όχι μόνο το πως θα δείξει στους αθλητές του πως πρέπει να κάνουν μια άσκηση, αλλά να τους εμπνεύσει για να την κάνουν όσο το δυνατόν πιο τέλεια. Να τους εμπνέει γενικότερα, στο μπάσκετ και στην ζωή. Να είναι ο πατέρας αλλά και ο καλύτερος φίλος, αυτός που τον εμπιστεύονται όλοι σαν τον ηγέτη τους. Γενικότερα αυτοί οι άνθρωποι (ηγέτες) λένε ότι γεννιούνται, εγώ όμως πιστεύω ότι αν όλοι καταλάβουν αυτό τον ρόλο και προσπαθήσουν να τον αφομιόσουν, τότε ο καθένας μπορεί και να γίνει ηγέτης στον τομέα του. Η μόρφωση του προπονητή παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, τα λόγια που θα ακουμπήσουν στην καρδιά των παιχτών του είναι από τα μεγαλύτερα όπλα του. Κι ας μην ξεχνάμε πως ο προπονητής ανέκαθεν ήταν ένας διαχειριστής προσωπικοτήτων, ένας σπουδαίος manager πολλαπλών αρμοδιοτήτων, κι έχει την ανάγκη πολύπλευρης μόρφωσης ούτως ώστε να ανταποκριθεί έτσι ακριβώς όπως επιτάσσει το επάγγελμα του. Θα τολμήσω να πω ότι υπάρχουν κάποια βιβλία τα οποία αν και γράφτηκαν εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια πριν, μοιάζουν να έχουν γραφτεί ειδικά για προπονητές μπάσκετ, μολονότι δεν αναφέρουν τίποτα για μπάσκετ. Αυτά κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι τα:
“Η τέχνη του πολέμου” του Σου Τζουν
“Ο ηγεμόνας” του Νικολό Μακιαβέλι
Ανεπιφύλακτα συστήνω και τα παρακάτω βιβλία, από εκείνα τα οποία σου προσφέρουν πολλά όχι μόνο σαν προπονητή αλλά και σαν άνθρωπο:
“Ηγέτης δίχως τίτλο” του Robin Sharma
“Άντρες από τον Άρη, γυναίκες από την Αφροδίτη” ειδικά σε όσους αποφασίσουν κάποια στιγμή να ασχοληθούν με το γυναικείο μπάσκετ.
“Τα μυστικά της ομαδικής επιτυχίας”
“Προσωπικότητα”
“Άλλη λογική”
Σίγουρα πολλά ακόμα διαμάντια κρύβονται μέσα σε βιβλιοπωλεία και πολλά από αυτά στην κυριολεξία μπορούν να βελτιώσουν την καλλιέργεια όπως και την συμπεριφορά του προπονητή προς τους συνεργάτες του, τους παίχτες του, τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεται, συστατικά πολύ βασικά για την εποχή που ζούμε και για το επάγγελμα που ασκούμε. Αυτό το θέμα με τα βιβλία θα μπορούσε να είναι ακόμα μεγαλύτερο και ίσως πιο ουσιαστικό ακόμα και από τα Χ και Ο. Γι' αυτό θα ήμουν υπόχρεος αν κι εσείς μου/μας προτείνατε κάποια βιβλία που νομίζετε έχουν μεγάλη επιρροή στην προσωπικότητα και στην ζωή του προπονητή.
Ας μην ξεχνάμε πως κάνουμε ένα από τα δυσκολότερα και συνάμα από τα ομορφότερα επαγγέλματα του κόσμου, πλάθουμε χαρακτήρες εκτός από παίχτες, συμβουλεύουμε ανθρώπους για το μέλλον τους και την καριέρα τους, τους βάζουμε βάσεις σκληρής δουλειάς, ηθικής, συνεργασίας, ομαδικότητας, τους αναπτύσσουμε την προσωπικότητά τους. Κι αυτή είναι μια ιδιαίτερα μεγάλη ευθύνη για την οποία είμαστε υποχρεωμένοι να προσπαθούμε αδιάκοπα να σταθούμε αντάξιοι.