ΣΑΝ ΝΕΟΣΜΥΡΝΙΩΤΗΣ ΚΙ ΕΓΩ…

Διαβάζω εδώ κι αρκετό καιρό μια ιστορία ξεμαλλιάσματος και ένα απίστευτο ξεκατίνιασμα που διαδραματίζεται στο κλειστό του Βαρίκας, και νιώθω ότι πρέπει να πω την γνώμη μου (όχι ακριβώς σαν υποχρέωση) για την εκεί κατάσταση σαν ΝεοΣμυρνιώτης αλλά και σαν προπονητής μπάσκετ. Τον Θανάση Κωνσταντώνη τον γνώρισα καιρό πριν ασχοληθεί με τις υποδομές του Πανιωνίου, αλλά ας μείνουμε στην εποχή που ξεκίνησε εκεί πριν 10-15 χρόνια αν δεν απατώμαι. Σαν άνθρωπο του μπάσκετ, με παρακάλεσε αν γνωρίζω να του συστήσω τίποτα καλά παιδιά που θέλουν να δουλέψουν στις υποδομές διότι δεν μπορούσε να βρει κανέναν. Ο σύλλογος δεν πλήρωνε πολλά λεφτά, σχεδόν τίποτα, κι αυτά με καθυστέρηση και όποιος πήγαινε θα πήγαινε για την εμπειρία. Τα τμήματα ήταν πολύ λίγα και για ποιότητα παιχτών καλύτερα να μην μιλήσουμε. Βλέπετε οι υποδομές του Πανιωνίου ενώ σε όλους μας είναι γνωστό πως είναι πάντα εκ των κορυφαίων στην Ελλάδα, η αλήθεια είναι πως υπήρξε εποχή που ήταν σε πλήρη διάλυση. Τα πάντα. Και τότε ακριβώς πήγε ο Κωνσταντώνης. Μέσα σε ένα Χ χρονικό διάστημα ξανάφτιαξε τα πάντα από την αρχή, έβαλε αρχές στα παιδιά και σύστημα δουλειάς στους προπονητές, και να μην ξεχνάμε τις μεγάλες αλλαγές στα γήπεδα. Τώρα πια εν έτη 2016 προς 17, οι υποδομές του Πανιωνίου είναι ξανά μια τεράστια κυψέλη παιδιών και ταλέντων, ένα επιπλέον κλειστό (μπαλόνι) υπάρχει, 6 έξτρα μπασκέτες σε ένα χώρο πρώην ποδοσφαίρου 5Χ5, εκτός από το κλειστό γυμναστήριο που είναι μονίμως πεντακάθαρο και μπορεί και διαιρείται για να δουλεύουν ταυτόχρονα 2 τμήματα, υπάρχει πλέον και αίθουσα γυμναστικής και βαρών, οι συμφωνίες με τα γύρω σχολεία αποφέρουν έξτρα γήπεδα προπόνησης, ενώ τα αποτελέσματα φαίνονται καθώς όλα τα τμήματα διακρίνονται καθώς και το παιδο-εφηβικό ξεκινάει κάθε χρονιά σχεδόν σαν ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του Πανελληνίου πρωταθλήματος. Όλα αυτά δεν τα γράφω για να θίξω το δίκαιο ή το άδικο της απομάκρυνσης του Κωνσταντώνη ή να κρίνω την απόφαση αυτή, μακρυά από αυτό. Κάθε άλλο, η διοίκηση ξέρει να διοικεί κι εμείς να προπονούμε, αλλά αυτό που δεν μου άρεσε ήταν πως πολλοί στον περίγυρο ξεχνάνε και μάλιστα πολύ εύκολα και λες και περιμένανε από καιρό ξεκινήσανε μια άδικη επίθεση ανώνυμα και πίσω απο την πλάτη του. Αν δεν υπήρχε ο Κωνσταντώνης που με αγωνία και πολύ κόπο (πιστέψτε με και λίγα λέω) προσπαθούσε να γλυτώσει από την διάλυση κατά πρώτο, να αναστηλώσει κατά δεύτερο, και στην συνέχεια να κάνει τα παραπάνω βήματα καθώς και να αφήσει μια μεγάλη παρακαταθήκη, τώρα σήμερα δεν θα μιλάγαμε για υποδομές Πανιωνίου (με την εικόνα που έχουν σήμερα, γιατί φυσικά πάντα θα λειτουργούσαν ή υπολειτουργούσαν). Κοντά του φυσικά και συνάμα ακούραστοι εργάτες οι Ίκαρος Φατούρος, Καψοκέφαλος Δημήτρης και όλοι οι άλλοι προπονητές που να με συγχωρέσουν αλλά δεν συγκρατώ τα ονόματα όλων. Επομένως νομίζω ασχέτως αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με την απόφαση της διοίκησης για την κίνηση αυτή, ακόμα κι αν κάποιος βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις πρακτικές που συνήθιζε να εφαρμόζει ο Θανάσης, δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε την προσφορά του στον σύλλογο, κυρίως τα σωστά (γιατί λάθη κάνουμε όλοι, αλλά σωστά κάνουν λίγοι), και όπου τον πετυχαίνουμε να του λέμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, είτε σαν γονείς (όπως εγώ) για την προσφορά τους στα παιδιά, είτε σαν Πανιώνιοι για την προσφορά τους στον σύλλογο, και φυσικά και στους προπονητές που όπως προανέφερα στάθηκαν ακούραστοι εργάτες δίπλα του και με αντρίκια επιλογή τους προτίμησαν να τιμήσουν τον άνθρωπο που τους έφερε και να μην συνεχίσουν και αυτοί. Γνωρίζω πως αυρό το έπραξε η διοήκηση, αλλά κάποιοι απο πίσω απο την πλάτη τους όχι. Είναι πολύ σημαντικό πως οι νέοι προπονητές που έρχονται είναι επίσης πολύ καλά παιδιά, μεγάλα ονόματα στο χώρο του μπάσκετ και άριστοι γνώστες της προπονητικής, είμαι σίγουρος ότι και αυτοί θα βάλουν το λιθαράκι τους και θα αφήσουν το στίγμα τους στον όμορφο αυτό χώρο και όλοι ευχόμαστε γι’ αυτό. Ελπίζω όμως ποτέ να μην ξαναδώ ανθρώπους με προσφορά να φεύγουν περήφανοι μεν, με κλειστά τα αυτιά δε, για να μην ακούσουν την κακία του καθενός!